zondag 13 december 2015

November 29 2015 Bezoek aan het jaarlijkse AFP Symposium op de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht afgelopen week


Onze stichting Esperanzahoopvoorhonden is aangesloten bij het het Stray Animal Foundation Platform: een onafhankelijk, wereldwijd opererend platform voor organisaties die zich inzetten voor zwerfdieren. Naast educatie, informatie van consumenten over adoptie van buitenlandse honden, symposia en wetenschappelijk onderzoek, brengt AFP verbindingen in de zwerfdierenwereld tot stand en ijvert er bij overheden en grote dierenwelzijnsorganisaties voor dat NGO’s en stichtingen in hun werk en in hun boodschap meer serieus genomen worden.

 
‘Nederland zwerfkattenarm in 2025.’
Waren er vorig jaar sprekers over projecten in Roemenië en Spanje, dit jaar was het meer binnenlands gericht en wel op de zwerfkattenproblematiek. Het AFP zet zich in voor een zwerfkattenarm Nederland in 2025. Er ligt inmiddels een onderzoek, evenals de eerste contouren van een projectplan. Maar het valt niet mee om in Nederland zoiets van de grond te krijgen op een verantwoorde manier. Er zijn zelfs nog enkele provincies als Utrecht en Friesland waar gedeputeerden liever een vergunning voor afschieten aan jagers geven dan mee te werken aan goede regionale TNR-projecten en een echt goed TNR-beleid (vangen, steriliseren, terugzetten) met TNR-protocollen over monitoring van populaties en het signaleren van nieuwe gevallen. Terwijl niet afschieten (met alle kwalijke kanten van dien), maar TNR de enige manier is om het probleem op termijn structureel op te lossen. De wetenschapswinkel heeft nu het rapport ‘Als de kat van huis is’ gepubliceerd: een onderzoek naar de situatie van zwerfkatten in Nederland. Vele organisaties houden zich hier mee bezig, maar er is onvoldoende samenwerking. M.u.v. de Dierenbescherming houdt men geen administratie bij en vaak valt de wilde zwerfkat buiten de boot. De politiek in Nederland wil tot nu toe niet aan een chip- en registratieverplichting voor katten en aan verplichte castratie voor dieren in opvangen, zoals in België wel het geval is. Een centrale administratie en een centraal meldpunt is nodig. 144 komt niet voor echte wilde zwerfkatten bv. Ook het beleid rond de uitzetvergunningen vraagt om heroverweging (d.i. het na castratie mogen terugzetten van dieren op hun ‘zwerflocatie’) Die worden nu alleen verleend aan de Dierenbescherming, AFP, de Sofiavereniging en de Kattenbescherming.
Het rapport ligt nu bij de RDA, de raad voor Dierenaangelegenheden. Pas als deze een advies heeft uitgebracht, kan worden gestart met de realisatie: het werven van fondsen hiervoor en het starten van echte actie.
 
De zaal in de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit van Utrecht
Isabel Sternheim zette deze foto op Facebook. Dat vinden we nooit leuk, maar voor deze serieuze zaak was het OK.
 
 
 

November 28 2015 Poes zit gelukkig warm en er komen geen kittens.


Michiel is molenaar op de Lonjemolen aan de rand van Bolsward. De molen ligt op een weiland aan een grote vaart. Aan de andere kant loopt een behoorlijk grote, bepaald niet ongevaarlijke weg en aan de overkant daarvan is een industrieterrein. Al heel lang zwierf er een poes rond, die geregeld overstak tussen industrieterrein en het weiland bij de molen. Femmy, die in het molenaarshuisje woont, signaleerde haar vaak. Ze kon niet heel dichtbij het schuwe dier komen, maar zag wel dat poes inmiddels zwanger was. Zoals we afgelopen zondag hoorden in lezingen op het AFP-symposium in Utrecht is het wilde katten c.q. zwerfkattenprobleem groot in Nederland. Tot onze schaamte is Friesland zelfs 1 van de 2 provincies waar ze nog mogen worden afgeschoten. Dat i.p.v. een goed beleid om het probleem op termijn op te lossen.

Maar goed: een zwangere poes in kou en regen en straks een aantal kittens voorbestemd voor een zwaar bestaan, dan kun je niet de andere kant opkijken. Dus woensdag de Nomadenhof in Sneek gebeld. We waren blij verrast dat ze echt meewerken. Een vangkooi gehaald, die aan het begin van het weiland gezet met lekkers en vrijdagavond laat zat ze erin. Femmy heeft haar binnen gezet voor de nacht en gelukkig was vanmorgen de Nomadenhof open. Na buitenkantinspectie (bv. geen natte neus, dus geen niesziekte) kon poes gelijk in quarantaine. Ze zal opgekalefaterd worden, geaborteerd en gesteriliseerd en, als ze echt te wild blijkt, terug gezet, maar anders (en die kans bestaat, want ze was redelijk rustig) wordt ze herplaatst.

De regen klettert nu tegen de ramen en het was vanmiddag echt koud en wat guur tijdens de wandeling met Niki en Rafa. We zijn blij dat het dier nu warm en verzorgd binnen zit.

 

November 26 2015 Drie grote cadeaus!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Prachtig nieuws van Kenna, Maya > Mira en Kyviat > Sepp.


Cadeau 1: Onze lieve en bijzondere Roemeense driepoot Kenna.

Woensdag waren we op bezoek in het Friese Easterein, 12 km. van Bolsward, waar onze lieve, lieve Roemeense 3-jarige driepoot Kenna is geadopteerd door Kirsten, die met man en 2 volwassen zoons op een groot boerenbedrijf woont, met kalfjes en 150 koeien en 12 huiskatten en de grote 9-jarige Gibson (rotweiler-herderkruising). Kenna is er bijna 8 weken en vanaf dag 1 ging het goed. 1 poes moet haar nog niet echt, maar met de rest is het prima. En Gibson en Kenna zijn vrienden! Een keer of 4 per dag wandelen ze tussen de weilanden en het is Kenna’s lust en leven om dan de vaart in te duiken, op de meerkoeten en eenden af. Gibson knalt erachter aan, niet in het water, maar op het pad. Kisten had het al wat afgeremd, want het water wordt echt koud langzamerhand en gelukkig luistert ze.

Wat was het gezellig woensdag. Een woonkeuken gevuld met 4 honden (Niki en Rafa mee natuurlijk) en katten en mensen. Op een gegeven moment verscheen buiten in de vensterbank een poes met een hele grote muis in de bek. Jammer, net te laat met het fototoestel.

We gingen met een fijn gevoel naar huis. Kenna is een pittige hond met roedelleiderkwaliteiten. Ook gevoelig: heeft door hoe mensen in wezen tegenover haar staan. Kirsten ziet hoe bijzonder Kenna is en houdt zielsveel van haar.
 
En nog een filmpje
 
Cadeau 2: Kleine Maya, nu Mira, hoeft nooit meer te zwerven.
In november haalden de adoptanten kleine Maya op in Keulen, waar ze aankwam met een wegtransport van Four Paws. Maya zwierf in de zomer van 2014 heel bang en hoogzwanger rond op een kerkhof in Boekarest. In Spanje en Roemenië is het niet ongebruikelijk zwangere dieren op straat te gooien. Het lukte Carmen haar te vangen. Net op tijd is ze geaborteerd van heel veel pups en gesteriliseerd. Carmen vertroetelde haar met voedzame dingen als eieren en kippenvlees. Flatgenote Nina, die al de kleine Cora had, adopteerde haar. Maar Nina is zo slecht ter been dat 2 hondjes uitlaten niet meer gaat. En nu is Maya Mira. Gisteren zei haar nieuwe bazinnetje tijdens een telefoongesprek:
 Ze is een lot uit de loterij.
We willen haar nooit meer missen.
Het is zo gezellig met Mira.
Alles, alles gaat gewoon goed.
Alsof ze hier al jaren is.
Als Mira niet welkom is …... Mira is ook een dankbaar hondje. Kammen, borstelen, in bad: prima. Ze loopt al los in het bos en blijft bij hen, brengt balletjes terug, blaft amper, zit rustig op de achterbank in de auto, kan prima met de hond van hun dochter. Haar huidje is wat gevoelig, dus ze krijgt goed voer met wat vlees. Inmiddels is er een fietskar gekocht, want een mandje vonden ze wat te klein voor haar. Ze houden van haar!


Cadeau 3: Onstuimige Kyviat is een rustige, bescheiden Sepp, nu hij weet dat hij nooit meer weg hoeft.
In september maakte Michiel een filmpje in de Spaanse refugio Sierra Nevada. Maureen zag in Smilde ineens een heel bewegend beeld, want een zwarte enthousiasteling met bijzondere oren liep hem omver. Kyviat was gezien!! 17 oktober kwam hij aan in Keulen met een wegtransport en 3 november ging hij naar een supervrouwtje. Kim woont met man en 3 kinderen, 2 katten en hond Loesje (een lookalike van Kyviat) in Amersfoort. Loesje had de ergste vorm van HD en is aan beide kanten tegelijk geopereerd. Ze was nog immobiel, toen Kyviat kwam. Kim had een uitlaatservice waarbij ze met baby/peuter en 15 honden de hei opging en vnl. met gebaren probleemloos 15 honden uitliet. Haar aanpak en uitstraling bieden hem de broodnodige rust en zekerheid. Onstuimige Kyviat blijkt nu een bescheiden Sepp. Hij is gedumpt als pup en zat daarna in een chaos van 80 honden bij een vrouw die er in om kwam. Verwaarloosd: een vreselijke vacht en glazuurdefecten aan de tanden.
Kim biedt hem duidelijkheid, veiligheid en liefde. Met haar kwaliteiten als dierentolk weet zij op Sepp over te brengen dat hij nooit meer weg hoeft. Hij is al heel snel tot rust gekomen. Hij loopt los op de hei, heeft er geen moeite meer mee, wanneer Kim weg gaat en slaapt rustig beneden.
 
Sepp is niet meer weg te denken uit ons leven.
Het is of hij er altijd al was.
Vandaag speelden Sepp en Loesje en dat was ook de 1e keer dat Loesje na de operatie staand speelde: een mijlpaal!
Hij is thuis. Hij hoeft nooit meer weg.
Hij ligt vast in zijn grote kist die hij deelt met Loesje.

 
 

November 26 2015 Slimme en stoute Buddy is weer de oude.

Een oude foto van Buddy


Buddy kwam vanuit Granada naar Leeuwarden in juli 2013, bijna een jaar oud. En hij kreeg wat hij echt nodig had: liefde, veel beweging en opvoeding/sturing met kennis van zaken. Zijn bazinnetje denkt er niet lichtvaardig over en heeft een groot hart voor zwervertjes. Buddy bleek waaks, levendig, nieuwsgierig en zag geen gevaar. Geen kant en klaar hondje, wel super leuk en lief. Na de nodige lessen, veel geduld en dagelijks lange wandelingen is Buddy wat in het gareel gekomen, hoewel hij nog altijd veel streken uithaalt en overloopt van pit. Moeder en dochter zijn stapelgek op hem.



In oktober hoorden we dat Buddy ziek was: regelmatig braken, veel drinken en veel plassen, zelfs in huis na uitlaten, veel slapen, ontstoken anaalklieren. Er is wat afgetobd, (bloed) onderzocht door de dierenarts, (hoeveelheid) eten aangepast enz.enz. maar niks hielp. Er kwam geen duidelijkheid over de oorzaak. Na een aantal weken ga je je dan veel zorgen maken en aan mogelijk nare kwalen denken. En toen kwam het bericht: Buddy weer helemaal oké. Hun portemonnee is lichter geworden door de (bloed)onderzoeken en medicijnen, maar het gemoed gelukkig ook weer. Hij is weer de leuke, lieve Buddy die soms eventjes in de bench moet om hen wat rust te gunnen, als hij te ondeugend is.

November 21 2015 Blij en een beetje trots: een mooie collecte-opbrengst.


Samen zijn we wijkhoofd van Bolsward van de collecte van de Dierenbescherming. Helaas zijn er te weinig collectanten, dus lopen we zelf veel avonden. Maar toen we hoorden, hoeveel de collecte dit jaar had opgeleverd, waren we blij en een beetje trots. Dit jaar is de opbrengst € 1568,48 (vorige jaren € 1200 à € 1300). Terwijl in de hele gemeente (en Súdwest-Fryslân met als hoofdplaats Sneek behoort tot de grootste gemeenten in Nederland) € 9526,66 is opgehaald. Bolsward’s aandeel hierin gaat dus vooruit. Ons collectantenbestand stijgt langzamerhand ook, en er zitten gelukkig een paar kanjers onder, maar we hadden dit jaar ook wat pech, omdat een aantal echt verhinderd was deze keer. We gaan lekker door, want hoewel het in Spanje en Roemenië stukken erger is, blijft ook hier altijd strijd voor dierenwelzijn nodig. De Dierenbescherming doet belangrijke dingen: zwerfkattenprojecten, asielen, dierenambulance, inspectiedienst voor verwaarloosde en mishandelde dieren, dieren in de vee-industrie, in het wild levende dieren en, niet minder belangrijk, de voorlichting: i.h.a. en in het bijzonder van de overheid (bij wetgeving) en van jongeren.

November 21 2015 Naar SAF Breda vandaag en het was de reis weer waard.


Omdat we Fellow Friend van SAF (Stichting Animal Fellows die de retourgoederen van Zooplus krijgt) zijn, kunnen we geregeld voer en non food halen waar we vele dieren in nood mee kunnen helpen. Vandaag kwamen we terug met 625 kilo voer, waaronder ook dieetvarianten als urinary, alllergic, mobility, diabetic. Verder nog een drietal hondenluiken, een prachtig orthopedisch ligkussen, een varikennel en de nodige snacks.

Niki en Rafa gaan graag mee. Kapotte zakken geven veel eetvertier.
Tot nu toe is het meeste naar Stichting Steun de Zwerfhonden in Roemenië gegaan, die in Cluj Napoca (Transsylvanië) e.o. werkt aan preventie en sterilisatiecampagnes en samenwerkt met de lokale autoriteiten om de plaatselijke regelgevingen te verbeteren (mensen mochten niet eens met hun dier in de bus naar de dierenarts, terwijl velen geen auto hebben in dit arme land). Verder ijveren ze voor betere zorg. Eer zitten slagers tussen de dierenartsen. Kenna bv. die op 3 oktober is geadopteerd in een dorp in Friesland vlakbij ons, is daar een slachtoffer van: bij een operatie is haar poot volkomen vernield door de erdoor heen gejaagde ijzeren pen. Het kostte haar bijna het leven en tot heel hoog afzetten van de poot was de enige uitweg.
 
Ook is een aantal zendingen naar GOZH (Geef om Zwerfhonden) gegaan, een stichting die in het armste deel van Roemenië, Moldavië, een arm shelter met 1100 (echt waar) honden zodanig verbouwt en uitbreidt dat de honden meer vrijheid krijgen, betere onderkomens en voldoende voeding en verzorging. Ook wordt gestreefd naar een kliniekje waar ook de plaatselijke bevolking terecht kan. De hoop is dat er een soort voorbeeldwerking vanuit zal gaan op den duur, want de Roemeense shelters zijn zodanig, dat we ons tijdens onze laatste reis afvroegen welke honden nu het slechtst af waren: de honden met een baas, die hen jaar in, jaar uit onbeschut bij plus 35 en min 20 aan de zelfde ketting laat zitten (soms zo ingegroeid dat het een diepe wond is). Of de zwerfhonden die geregeld worden aangereden. Of de shelterhonden die op een paar m2 zitten, helemaal nooit daarbuiten komen, vaak geen beschutting hebben, geen medische zorg en soms dagen niks te eten
De band is voor vertrek opgepompt, hoor

November 19 2015 8 september kwam het puppenkwartet Tigger, Zen, Maffi, Happy (Diderik), vanuit Granada naar Nederland.


Weet u het nog? 20 juni in de berm gevonden, 1 maand oud. Op de finca van Rocio en Paco begon hun socialisatie. Op de Cambell (tolerantie)test (door onbekend persoon in onbekende omgeving) scoorden Maffi en Tigger heel goed, Maffi zelfs met hulphondpotentie. Zen vond het spannender. Happy was helaas ziek. Supervrolijk met onwijs lange staarten. Ze aten in moordend tempo. Happy is nu in Amsterdam, Maffi in Baarlo/Limburg, Zen in IJmuiden, Tigger in Marum/rand Friesland-Groningen.

Hier de laatste informatie na een belronde, helaas al weer wat oud, ook de foto’s (muv Happy). Siteberichten maken wijkt wel eens voor andere dingen.
 TIGGER ‘Grotere apekop moet nog geboren worden.

 Dikke lol
 
‘Heerlijke vent.’  
 
Leven in de brouwerij
 


Iedereen vindt Tigger prachtig. Hij is heel sterk, zit graag in de vijver, eet als een slootgraver, niet moe te krijgen, ook als hij 3 uren of meer op een dag loopt. Loopt, ook in het bos, meestal niet verder weg dan 10 m. Rent dan graag achter elke hond aan, maar is ook weer niet echt wild, soms zelfs wat afwachtend naar andere honden. Tigger zat eind september al op puppycursus (7 minuten trainen, 7 minuten spelen) en dat ging prima. Hij luistert heel goed, is waaks en heeft een diepe grom, vooral in het donker, naar mens en hond; helemaal niet als van een pup. Was direct zindelijk, speelt graag, maar op schoot en bank zitten is ook super. ’s Morgens uit de bench, moet hij als een mens eerst bijkomen. Hij ziet er dan niet uit: omgeflapt oor, haren alle kanten op … Hij kan enorm dromen, de poten wijd. Een enkele keer heeft hij een luie dag, maar de dag erna ‘ben je de pisang’. Vanaf dag 1 is de bench zijn veilige slaapplek; maar goed ook bij zo’n brok energie. ’Hij doet het zo goed dat je zou zeggen dat het geen pup is.’ Behalve dat sokken etc. pikken natuurlijk J.
MAFFI ‘Wij hebben de perfecte hond.’ ‘Een schat, gezellig, knuffel.’ ‘Zou acuut aangenomen worden voor opleiding werkhond/snifferdog politie.’

 
 
Maffi lijkt een herdermix, tikje Mastin? Stabiel, tolerant en mensgericht bij de Campbell test. Hij kreeg veel reacties, maar bij de huidige baasjes wisten we: ‘Dit is het’. Schatten van mensen die ook nog eens professionele hondenkennis hebben. Maffi moet fysiek en mentaal goed aan zijn trekken komen. Zijn bespiering deed eerder aan 8 dan 4 maanden denken. Hij is slim en leergierig, mens- en baasgericht, sensitief en knuffelig. Zijn baasjes vingen in het verleden afgedankte en soms doorgedraaide politiehonden op. Zij geven Maffi zowel de geborgenheid als de uitdaging die hij nodig heeft. Hij ligt altijd tegen hen aan, op de badmat, bij het strijken … Volgt prima commando’s op en hoewel hij snel los liep, is hij zelden verder dan 4 passen bij hen vandaan. Hij wil graag de roedel bijeen. Hij leek ons een doerak: bij de loopplankoefeningen stond als hij eerste bovenaan en bij aankomst klom hij gelijk met de hond des huizes van het opvanggezin in de vensterbank. Hij blijkt echter rustig, relaxed. En hij is heel sensitief: voelt aan wanneer iemand een rotdag heeft, verdrietig is of als een kind bang voor honden is bv.
 
ZEN ‘Een vat tegenstrijdigheden.’ ‘Kan heel hoog springen’. ‘Vindt en verzamelt alles.’ ’Apporteert pas, als ze iets hoort vallen.’
 

 
 

Zen, het enige teefje, lijkt een Labradormix. Hoewel ze in de Spaanse finca flink mee kon doen, leek ze bescheidener, onzekerder dan haar broertjes. Maar we zagen ook een onafhankelijk kantje en mensgerichtheid. Zen is bij een leuke familie en krijgt de steun en tijd die ze nodig heeft. Toen ze haar ophaalden lag ze stijf tegen moeder Pia aan. Maar inmiddels is ze ook dolblij met man en dochters en gaat vrolijk mee naar de manege, waar de kinderen haar geweldig vinden en soms een ommetje met haar maken. Hoewel angstig in eerste instantie, gaat ze vervolgens toch uitproberen. Ze eet te goed, pikt kattenvoer en hele emmertjes traininggssnoepjes, als ze de kans ruikt. Ze vindt echt alles. Dus dat wordt waarschijnlijk ooit een speurcursus. Apporteert alles, maar gaat pas lopen, als ze het hoort vallen. Sloopt niks, maar ‘verzamelt’ alles in haar mand. Ze luistert prima. Met een paar bekende honden gaat het heel leuk inmiddels, maar naar vreemde honden gromt ze, dus binnenkort op cursus, ook om vreemde honden te ontmoeten.
 
 
HAPPY nu DIDERIK ‘Levensgenieter’. ‘Vies’. ‘Voor de duvel niet bang.’ ‘Wat een energie heeft dit wezen.’ ‘Speelt met alles en iedereen.’ ‘Zelfstandig karakter.’
 
 
 
Diderik oogt als Spaanse Waterhond. Heerlijk warrig hoofd en flaporen, een pretletter waar velen voor vallen. Hij woont bij een grote poedel van 11, een poedeltje van 5 en de 2-jarige Spaanse Waterhond Douwe. Voegde zich naadloos in de roedel, liep na 1 dag los, was zindelijk en barstte van de energie. Hij sprong gelijk achter de anderen aan in de auto voor de dagelijkse wandelingen. De hoop was dat de zachte, bedeesde Douwe wat meer los zou komen. Nu, dat is inmiddels gebeurd. Hoewel Douwe hem eerst te druk vond, spelen ze nu de sterren van de hemel. Voor eten had hij weinig tijd, dat ging wat moeizaam. En hij was aanvankelijk zo met andere honden bezig, dat hij niet op schoot kwam. Maar inmiddels knuffelt hij graag. Hij heeft een fantastisch leven. Elke dag veel lopen en spelen en vreselijk smerig worden door de blubber en de diepste plassen: ‘een triatlon voor honden zou waarschijnlijk winnen’. Maar het lijkt erop dat hij wat teveel prikkels krijgt en doorslaat. Hij slaapt weinig en ging ineens op de banken plassen. We hopen dat het afdwingen van meer rust hem goed zal doen.

 
 
 

November 17 2015 In memoriam Kwiebus: Mart en Ja-Gré duizend maal dank voor de gouden oude dag die jullie hem gaven.


Gisteren kwam uit Zuidveen bij Steenwijk het onderstaande bericht.  Met een prachtige foto van Kwiebus op de kamp vol korenbloemen en klaprozen, waar hij dagelijks zijn rondes maakte, ’s morgens met Ja-Gré en ’s avonds met Mart. Zij adopteerden Kwiebus en Yola op 1 augustus 2014 (ze waren toen ongeveer 8 resp. 5 jaar oud) via opvang bij Maureen in Smilde. De boxers kwamen uit Hongarije. Peter en Ingrid hadden zich over hen ontfermd na een tijd van grote verwaarlozing. Ze werden vaak alleen gelaten met een zak voer. Als dat op was, gingen ze van ellende hooi eten. Beiden waren kwetsbaar. Yola had een hartruis, periodieke kaalheid en een slecht functionerende schildklier en Kwiebus forse artrose.

Wat waren we blij toen Ja-Gré en Mart hen een thuis gaven. Blij dat ze samen mochten blijven en het niet beter konden treffen dan bij deze mensen die hen onvoorwaardelijk opnamen met alle kwalen. We zijn verdrietig om Kwiebus, maar blij om de prachtige tijd die hij bij Ja-Gré en Mart heeft gehad samen met Yola.




"Vol verdriet wil ik jullie vertellen dat  wij Kwiebus afgelopen dinsdag hebben moeten laten inslapen. Onze geweldig lieve zachtaardige, beschermende, dankbare, onverstoorbare, vrolijke, altijd zin-aan-eten-hebbende lobbes.

Tijdens de uitlaatronde  's morgens met Mart kon Kwiebus haast niet thuis komen. Het leek alsof hij een verlamde achterhand had. Wij dachten dat het door de artrose kwam. De dierenarts heeft Kwiebus onderzocht en vond een gezwel bij de blaas of prostaat. Dat kon de da niet goed voelen. Het gezwel drukte op zenuwen waardoor zenuwuitval ontstond.  De da vond een operatie niet een optie gezien zijn leeftijd en conditie. We hebben toen besloten om Kwiebus niet langer te laten lijden en hem in ons en Yola's bijzijn rustig te laten inslapen. Kwiebus is inmiddels gecremeerd, zijn as zal op 'de kamp' - waar hij altijd heerlijk kon lopen-  worden uitgestrooid".

Mart, Ja-Gré en Yola.

Hier een foto van beide boxers in de tuin van Maureen, wachtend op een baasje en bazinnetje

 
 

November 16 2015 Tito’s carrière: van de vuilnisbak in Granada tot filmster in Rotterdam


Tito, geboren in juli, kwam op 15 november 2012 aan uit Granada. Hij is als piepklein pupje samen met Simba, Tara en Luna in de vuilnisbak gegooid. Ze zijn door onze dierenvrienden Rocio en Paco gered. Tito kreeg een geweldige familie met veel hondenervaring in Rotterdam, die bewust koos voor een rescuedier. Ze wilden graag een jonkie naast hun 14-jarige Welsh Terriër Oscar. Het ging vanaf het begin heel goed met Tito. Hij sliep al snel met Oscar en de poes, bleek slim en gehoorzaam en nergens bang voor. Dit waarschijnlijk mede door de consequente houding van de ‘packleader’des huizes Ropatja. Ze zijn unaniem over Tito: ‘de liefste hond die jullie je kunnen voorstellen’, ‘we willen hem nooit meer missen’, ‘gaat altijd mee op vakantie’, ‘hij loopt en wandelt veel’.

 
 

November 16 2015 De eerste foto van Maya, nu Mira in haar definitieve huis


Wij zouden Maya in Zwolle ophalen en naar de opvang in Smilde gaan, maar het transport had enorme vertraging door het slechte weer in Hongarije en een verkeerschaos bij Frankfurt. Daarom zijn de adoptanten naar een eerdere stopplaats gereden, Keulen. Daar konden zijn Maya in ontvangst nemen. Zij is nu liefdevol opgenomen en zal Mira gaan heten

November 13 2015 Maia onderweg naar Nederland




Op dit moment wordt Maia door carmen afgeleverd voor transport door FourPaws naar Nederland. Vorig jaar trof Carmen Maia op een kerkhof in Boekarest, gedumpt, omdat ze zwanger was.Maia is geholpen en eerst geadopteerd door buurvrouw Nina, die nu helaas door gezondheidsproblemen niet meer voor Maia kan zorgen.

Wij gaan vandaag op huisbezoek in Diepenheim en halen Maia morgen op van het transport, waarschijnlijk in de buurt van Staphorst, we brengen haar naar de opvang in Smilde en daarna zal zij snel naar haar foreverhome gaan.

Hieronder een filmpje van haar redding van het kerkhof.

November 10 2015 Falco is nu 12 dagen bij Ria en hij geniet.



Falco is een pointer-reu van bijna 4 jaar, een hele zachtaardige jachthond. In Spanje gedumpt en duidelijk een hard leven achter de rug. Waarschijnlijk ook geslagen. Toch is het een schat gebleven: er zit geen greintje kwaad in. Alba uit Madrid haalde hem van straat en via via heeft Maureen zich over hem ontfermd, mede omdat hij Leishmaniose heeft en dan ben je in Spanje kansloos. Op Maureen’s vraag of Esperanza wilde bemiddelen, zeiden we direct ja, want zoals bekend, helpen wij extra graag dieren die om welke reden dan ook extra kansarm zijn.

Falco wil alleen maar veiligheid en liefde. En als iemand dat geeft, dan is het Ria.

Spannend vonden we allemaal de reactie van Ria’s Roemeense hond Fyta, die haar puppytijd op straat in Boekarest heeft doorgebracht. Ze was gewend alle aandacht van het vrouwtje voor zich alleen te hebben en soms wat jaloers naar andere honden. Maar het gaat eigenlijk heel goed. Fyta geeft wel eens een grom, maar overal is wel eens eventjes heibel, toch? Bij mensen en bij dieren.
Wandelen in het Hemmeland
En Falco? Die geniet van alles: voorop van de fijne, veilige sfeer natuurlijk en van het heerlijke verse vlees elke dag en de wandelingen en de lekkere bank waarop hij slaapt. Hij slaapt samen met Fyta in de woonkamer die op de andere bank ligt. Ria’s slaapkamer grenst aan de woonkamer en soms wordt ze ’s ochtends vroeg wakker gelikt door een hond die vindt dat het tijd wordt voor aandacht en lekkere en leuke dingen.
Fyta en Falco samen op de bank
 
 
 

November 9 2015 De adoptie van Kyviat, nu Sepp: super, turbo, formule 1


Zondag 01 november reageerde Kim op de advertentie voor Kyviat, die gezien zijn onstuimigheid in refugio Sierra Nevada de naam van een Formule 1 rijder kreeg. Er volgde het gebruikelijke mailcontact met informatie over en weer en 2 telefoontjes, maandag kwam Kim voor de kennismaking naar Maureen in Smilde (waar hij in opvang was), dinsdagmiddag gingen wij naar Amersfoort voor huisbezoek en dinsdagavond haalden ze Sepp uit Smilde. Maar de zorgvuldigheid heeft echt niet geleden in deze turbo. Het ging gewoon vlot en informatief over en weer tussen de 3 partijen

 
Het ging direct goed dankzij een vrouwtje met grote hondenervaring. Ook hun kinderen van 3, 8, 9 jaar heeft ze geleerd hoe met dieren om te gaan. Veel gaat met gebaren en zonder woorden. De 3-jarige Mees, die mee was naar Maureen maandag, draaide zich steeds om, omdat Kyviat te opdringerig was. Mees deed dit van nature en het werkte perfect. Hij ging altijd mee met Kim’s uitlaatservice van ong. 15 honden die bijna allemaal los liepen en reageerden op haar gebaren. Haar duidelijke en rustige optreden als roedelleider is voor een dier zo goed. Nu na 6 dagen is de wildebras al een rustige hond die gisteren tijdens een lange wandeling in de Soesterduinen heerlijk los liep. Hij slaapt al zonder piepen in de huiskamer, nadat Kim de eerste 3 nachten bij hem lag. Wel ligt hond Loesje bij hem.
Op dit moment plukt Kim zijn vacht stapsgewijs en je ziet nu al hoe mooi hij wordt. Als je dan weet hoe vreselijk hij eruit heeft gezien! En nu lijken zijn oren nog groter. Is er geen wonder gebeurd sinds zijn aankomst uit Spanje op 17 oktober?

Sepp met Evelien

 
 
Hieronder loopt hij na een enkele dag al los op de hei en in het bos van Soersterduin
 
 

November 6 2015 Nicu zat geen minuut in de bench!


We hadden de baasjes van Nicu een bench geleend met een oude trui van opvangbazin Anieta erin. Hij zou die veiligheid immers vast eerst nodig hebben. Verkeerd bekeken! Dus de bench opgehaald uit Amersfoort. Jessica en Mike hebben het zo goed aangepakt. Hoewel niet zo extreem problematisch als zus Catina, heeft Nicu natuurlijk ook een rugzak. In hun puppytijd vol ontberingen in het veld en daarna in dat vreselijke shelter, hebben ze de eerste 6 maanden bovendien 0,0 socialisatie gehad. Onder zijn onzekerheid en enorme eenkennigheid naar Anieta toe zat een sociale, lieve, zachte hond, ook speels en energiek. We zochten voor Nicu een rustige omgeving, liefst zonder kinderen, waar hij niet alleen zou zijn en veel knuffels zou krijgen. En geduldige mensen die hem de tijd zouden geven. En dat krijgt hij allemaal bij deze baasjes. Door hun rustige, begripvolle benadering ging Nicu hen snel vertrouwen. Mike is thuis en Nicu zit/ligt lekker dicht tegen de baasjes aan. En: elke dag uren lopen in het enorme bos vlakbij. In het begin kregen we schitterende filmpjes waarbij Mike met zijn handen in het zand groef. Nicu keek het pijlsnel af. Hij geniet van deze uitjes. En helemaal super: er komen veel uitlaatservices, dus geen dag zonder heerlijk te spelen met andere honden. Sinds 20 juni is Nicu thuis en gelukkig.
Mike en Nicu
 
 

November 5 2015 Kyviat wordt aan de finish Sepp en wint de beste plek.


Begin september, op bezoek op de nieuwe plek van refugio Sierra Nevada in Padul, kwamen de puber Kyviat en het 10-jaar oude cockertje Negrita direct op ons af. Kyviat, genoemd naar een Russische formule-I-coureur, kan spurten! en liep Michiel bij het filmen met toestel en al om ver. Jong, lief en uiterlijk veel bravour, maar bij beter kijken soms erg voorzichtig naar mensen en heel bescheiden. Hij heeft in zijn jonge leventje veel meegemaakt. Zijn vacht was heel slecht vanwege een vlooienallergie en hij heeft glazuurdefecten aan zijn gebit.

Als pup is hij afgelopen winter met twee nestgenootjes over het hek gegooid van Julie die al zo’n 70!!! honden had. Negrita zat daar ook. Sierra Nevada’s coördinatrice Anita Dufetel nam hen in juni op in het shelter. Maureen zag Michiel’s filmpjes: ze had medelijden met Negrita en viel als een blok voor Kyviat’s gedrag en zijn oren. 17 oktober kwamen ze naar Keulen met een wegtransport. Wij brachten hen vandaar naar Maureen in Smilde.

Mooie oren, niet...??

Bij Maureen

En wat een bravour, bij Maureen op de tafel. Geen manieren geleerd??
 
Kyviat is een geluksvogel: Kim zag zijn uiterlijk en zijn foto stond al op haar mobiel, voordat zij hem ontmoet had. Achteraf snapten we het: toen zij die foto naar haar man mailde, zei hij: ‘Ja, leuke foto van Loesje’. De Hollandse draadhaar herder, die zij nu hebben heeft precies zo’n kop en ook van die grote, puntige oren. Een look-a-like.


Kim en Tijmen studeerden beide dierverzorging en diermanagement. Tim werkt bij de Utrechtse faculteit diergeneeskunde, Kim had jaren een uitlaatservicebedrijf en ging er dagelijks met zo’n 15 honden op uit. Zij studeert nu verder op het gebied van hondengedrag. Kyviat/Sepp wordt met grote liefde opgenomen in hun gezin met drie kinderen van 9, 8, 3. De beide Siamese poezen reageerden heel rustig op zijn komst. Spelen met Loesje is er nog even niet bij, want die is net revaliderend van een tweezijdige heupkopoperatie.

Wij zijn ervan overtuigd dat Sepp, die nooit een huiselijke situatie kende, bij hen liefdevol alles wat nodig zal leren, stap voor stap. Kim slaapt eerst bij hem en het alleen zijn begint met even de deur dicht als je naar de wc gaat en zo steeds wat langer. Vanmorgen, na de tweede nacht, bracht Kim een kind naar school. Sepp mee naast een langzaam fietsende Kim en dat ging uitstekend. Wel is de hele wereld nieuw, dus heeft hij bij nieuwe mensen even een korte vluchtreactie. Loslopen duurt dus nog even en hij heeft een goede halsband die niet af kan is. Maar op school hield hij zich super. Leunend tegen Kim’s benen mochten ze hem aaien. ‘Al even kort kennis gemaakt met de paarden: snuffel, snuffel, beloning. Top.’, schrijft Kim. Hij begroet de gezinsleden al met een blije kwispel, maar zijn houvast is Kim.
 

 
 
 
 

November 1 2015 Rafa in zijn element


Hij houdt van zijn biotoopjes: grasland met hazen, bos met gevogelte en reeën, slootkanten met eenden. Rafa kiest er altijd voor van het pad af te gaan. Achter een haas aan, in de slootswal, altijd de neus op de grond of als een circushondje op zij achterpoten balancerend ver in het land kijkend over het riet of lange gras heen, hij is immers klein. Wie weet loopt er een haas. Maar als het gewas er staat, wordt die neus niet rustiger. Dus dwars door het mais of het graan, je ziet hem niet meer. En als het gewas er af is, blijven er spannende geuren. Nu dwars over de omgeploegde klei, zijn broer Niki denkt: er is een makkelijker manier om vooruit te komen, maar Rafa geniet met volle teugen.

maandag 16 november 2015

Oktober 28 2015 LIEFDE EN LEVENSLUST: een droom die uitkwam voor Catina, Esperanza’s moeilijkste adoptie.


Niet te geloven. Dit is Catina die niet anders kende dan vechten voor eten en overleven, vanaf haar geboorte in het open veld, en daarna met broer Nicu, in de blubber van een shelter met 500 honden. We konden de broodmagere hondjes niet vergeten. In februari was het zo ver: bij Carmen in Boekarest begon hun eerste socialisatie. En in april ontving opvangbazin Anieta in Joure met hen met grote liefde.

 
Catina komt van ver. Ze beet/blafte niet, maar trok zich terug in onveilige situaties. Ze heeft een eigen plek nodig waar men haar met rust laat. Haar wil lijkt sterk; ze laat zich niet makkelijk commanderen. Ze leek extreem eenkennig. Misschien was ze ooit zozeer underdog dat ze iedereen als potentiële belager zag. Plaatsing in een rustige omgeving waar ze kopieergedrag zou kunnen ontwikkelen leek het beste.
Bij Anieta leerde ze veel, maar de eenkennigheid bleef. Van de gezinsleden wilde ze ook na 3 maanden weinig weten. Tijdens een oppasweekend, konden wij haar niet benaderen. En toen adopteerden Jef en Alice uit België haar op 12 juli. En ze ging met sprongen vooruit. Jef is haar ziel en zaligheid. Hij daagde haar uit als een hond, plat op zijn buik en rug, niet eens het hoofd omhoog. En je zag haar kopiëren en loskomen. In een tempo waarvan we nooit hadden durven dromen.
 
Jef schrijft: ‘Voor haar telt maar een ding, ja, onze liefde voor haar. Geloof me, ze is gelukkig en kon het niet beter treffen. Ook komt ze met steeds meer mensen in contact en bevriendt ze zich met meer mensen.’
 
Catina werd in juli een jaar oud en wij wensen haar nog een lang, onbezorgd leven bij deze liefdevolle hondenkenners.
 
 
 
 

Oktober 26 2015 Vizsla-Rottweiler Chica en Vizsla Pluto uit Hongarije zijn blij met de nieuwe vloerverwarming!



In Broek op Langedijk genieten Chica (nov. 2014) en Pluto (febr. 2014) van een warme vloer in het warme nest bij Chantal en Marthijn en hun 2 kinderen. Ze komen van Ingrid en Peter die met regelmaat gedumpte honden opnemen. Maar hun eigen huis is met 13 honden echt wel vol. Dus kwam op 16 april eerst Chica en op 30 juli Pluto naar Nederland.



Vizsla Pluto heeft een slecht leven gehad. Ze vonden haar op straat; erg bang en in slechte conditie. Het is echt een zachtaardige Vizsla, bij wie een harde hand-aanpak niet werkt. Consequentie is wel van belang, want slim is Pluto wel. 26 oktober gaan Chantal en Marthijn met de beide honden op cursus.


Chica was een ongelukje van ongesteriliseerde buurthonden. Haar wachtte geen best lot, want de mensen konden het niet betalen om haar te houden. Chica is qua karakter meer een Vizsla, maar dan in het Rottweiler-jasje.

Alles gaat perfect, schrijft Chantal. Het zijn dikke vrienden, ook met de 13-jarige opa Luca, die soms nog meespeelt op zijn manier. Wat bof je toch, als je terecht komt bij zo’n dierenfamilie: Chantal’s zus heeft een Roemeense hond en haar ouders een Griekse. Zou er ooit wat gebeuren, dan neemt familie de hond natuurlijk! over. Chantal start trouwens in november de opleiding voor hondengedragsdeskundige. Dus ze zijn in de beste handen.

Oktober 25 2015 De coureur en het leuke dametje: puber Kyviat en Cocker Negrita van 10 jaar.


In september bezochten we de nieuwe locatie van refugio Sierra Nevada van Anita Dufetel en haar team, in Padul (bij Granada). Maureen zag de vele dieren op onze foto’s/filmpjes. En 2 van hen zijn grote geluksvogels: Zaterdag 18 oktober verwelkomden hen in Keulen.

We duimen ons blauw! Negrita is al gereserveerd! Woensdag a.s. huisbezoek (adoptie ging toen niet door).


Wat gunnen we haar dit. Ze kende weinig luxe in haar 10-jarige leventje. Wel verwaarlozing en liefdeloosheid: door haar zwangere bazin gedumpt in een dodingsstation. Julie redde haar, maar die had al 70! honden. Daarom bood Anita de helpende hand in juni. Negrita is een schat, heel mensgericht, dankbaar voor aandacht. Logisch dat ze verlatingsangst heeft. Ze leert nu stapje voor stapje alleen te slapen: dat lukte eerst helemaal niet en nu al een halve nacht. Wie begrip voor dit hondje heeft en met geduld investeert, krijgt een supertrouw, leuk, lief maatje.



Negrita als een kat aan de verwarming

Onder Maureen’s deskundige leiding boekt Kyviat al vooruitgang!



Vernoemd naar een Formule 1 rijder doet hij zijn naam eer aan. Een enthousiast ongeleid puberprojectiel, door de leeftijd onrustiger en onzekerder. Kyviat leert nu dat de bench een veilige plek kan zijn. Voor een snoepje gaat hij er zelf al in. En hij kan al kort alleen zijn, als het vrouwtje even gras maait of boodschappen doet. Het is wel een hele uitdaging voor haar om haar bord zelf leeg te eten. En bij bezoekers naar snoepjes zoeken in hun zakken hoefden ze hem ook niet te leren. Kyviat kwam ook van Julie. Hij was als pup bij haar over het hek gegooid

 
 
‘Harrassing people and pickpocketing. Can I please return him? JJJ’, schreef Maureen.