Hij houdt van zijn biotoopjes: grasland met hazen, bos met
gevogelte en reeën, slootkanten met eenden. Rafa kiest er altijd voor van het
pad af te gaan. Achter een haas aan, in de slootswal, altijd de neus op de
grond of als een circushondje op zij achterpoten balancerend ver in het land
kijkend over het riet of lange gras heen, hij is immers klein. Wie weet loopt
er een haas. Maar als het gewas er staat, wordt die neus niet rustiger. Dus
dwars door het mais of het graan, je ziet hem niet meer. En als het gewas er af
is, blijven er spannende geuren. Nu dwars over de omgeploegde klei, zijn broer Niki
denkt: er is een makkelijker manier om vooruit te komen, maar Rafa geniet met
volle teugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten