Het is een plaatje, maar wat een boef.....
Diderik is brutaal. Duwt de volwassen honden gewoon weg bij
hun etensbak. Het vrouwtje heeft een dagtaak aan opvoeden. Maar ze boekt al
vooruitgang. Buiten luistert hij steeds beter. Hij gaat zijn neus achterna,
maar rent ook snel weer de roedel achterna, want alleen achterblijven wil hij
ook niet. En spelen hè, altijd maar spelen, ook na uren uitlaten op een dag.
Spelen met het podencoteefje dat Betty tijdelijk opvangt en natuurlijk met de
Spaanse waterhond Douwe:
Betty zegt:
Ik heb wel mn handen vol, PFFFFFFFFFF een dondersteen
1e klas. .......... Hij denkt alles beter te weten 😢
Maar ik geniet ook van hem. Hij komt ook wel aandacht halen.
In het begin deed hij dat niet, had genoeg aan zijn hondenvrienden. En het
podencoteefje heeft een goede invloed. Zij luistert heel goed en dus komt
Diderik ook mee terug. Ze gaat keurig zitten als de halsband om moet, Diderik
gaat het netjes overnemen.
Diderik en Dickens
‘Er is hoop, Betty. Maar we snappen dat je droomt van de dag
dat hij volwassen is.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten