dinsdag 28 april 2015

Maart 18 2015 Lombo wil nooit bij vreemden op schoot en nu.....?









Lombo is letterlijk en figuurlijk van heel ver gekomen, maar steeds opnieuw zet hij een stapje. Eenzaam zwierf hij door de Sierra Nevada (zijn eerste naam was dan ook Colombo). Via refugio Sierra Nevada in de buurt van Granada kwam hij naar Nederland, begin januari 2013, zo’n 2 jaar oud geschat. Hij was niks gewend. Knuffelen was doodeng. Dan zat hij stijf als een plank. En hij plaste en poepte overal in huis. Misschien had hij nooit een lijn gekend en was het zo eng dat het niet mogelijk was zich daaraan buiten te ontlasten met ook nog eens een mens die je amper kent er pal naast. Dus moest het er in huis uit.
Opvang van zulke dieren kost veel tijd en aandacht. De enige manier is vanuit rust, begrip en hele zorgvuldige observatie het dier benaderen en uitproberen wat werkt. En dat lukt niet, als je een druk leven hebt.
Lombo is daarom naar een andere opvang gegaan: naar Denijs en Paulien in Finkum in Noord-Friesland. Een schot in de roos. Deze uiterst gevoelige Portugese Podenco met dit verleden heeft begrip, begrip en nog eens begrip nodig. Alleen dan kan hij zich ontwikkelen. En dat is gebeurd de laatste 2 jaar. Zij zagen hoe intens lief hij eigenlijk is en gingen zich al snel zo hechten dat ze hem niet meer kwijt wilden. Ze hebben hem met engelengeduld benaderd. Aanlijnen bv. was erg eng. Dan kroelden ze Lombo en de andere hond Lobke tegelijk eerst een poosje, lijnden daarna spelenderwijs aan en dan was het geen enkel probleem. Ze gingen nooit op hem af, want dan deinsde hij terug. Ze lieten hem zelf komen.
Lombo woont nu ruim 2 jaar bij deze super lieve mensen en is zo enorm vooruit gegaan met alles. Hij is ook dol op hun jonge kleinkinderen en op andere honden. Gisteren wandelden we met Lombo en Niki en Rafa en wat rent hij dan heerlijk op neer. En de klap op de vuurpijl dus: hij kwam echt helemaal uit zichzelf op schoot en bleef heel lang zitten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten