Begin september, op bezoek op de nieuwe plek van refugio Sierra Nevada in Padul, kwamen de puber Kyviat en het 10-jaar oude cockertje Negrita direct op ons af. Kyviat, genoemd naar een Russische formule-I-coureur, kan spurten! en liep Michiel bij het filmen met toestel en al om ver. Jong, lief en uiterlijk veel bravour, maar bij beter kijken soms erg voorzichtig naar mensen en heel bescheiden. Hij heeft in zijn jonge leventje veel meegemaakt. Zijn vacht was heel slecht vanwege een vlooienallergie en hij heeft glazuurdefecten aan zijn gebit.
Als pup is hij afgelopen winter met twee nestgenootjes over
het hek gegooid van Julie die al zo’n 70!!! honden had. Negrita zat daar ook.
Sierra Nevada’s coördinatrice Anita Dufetel nam hen in juni op in het shelter.
Maureen zag Michiel’s filmpjes: ze had medelijden met Negrita en viel als een
blok voor Kyviat’s gedrag en zijn oren. 17 oktober kwamen ze naar Keulen met
een wegtransport. Wij brachten hen vandaar naar Maureen in Smilde.
Mooie oren, niet...??
En wat een bravour, bij Maureen op de tafel. Geen manieren geleerd??
Kyviat is een
geluksvogel: Kim zag zijn uiterlijk en zijn foto stond al op haar mobiel,
voordat zij hem ontmoet had. Achteraf snapten we het: toen zij die foto naar
haar man mailde, zei hij: ‘Ja, leuke foto van Loesje’. De Hollandse draadhaar
herder, die zij nu hebben heeft precies zo’n kop en ook van die grote, puntige
oren. Een look-a-like.
Kim en Tijmen studeerden beide dierverzorging en
diermanagement. Tim werkt bij de Utrechtse faculteit diergeneeskunde, Kim had
jaren een uitlaatservicebedrijf en ging er dagelijks met zo’n 15 honden op uit.
Zij studeert nu verder op het gebied van hondengedrag. Kyviat/Sepp wordt met
grote liefde opgenomen in hun gezin met drie kinderen van 9, 8, 3. De beide
Siamese poezen reageerden heel rustig op zijn komst. Spelen met Loesje is er
nog even niet bij, want die is net revaliderend van een tweezijdige
heupkopoperatie.
Wij zijn ervan overtuigd dat Sepp, die nooit een huiselijke
situatie kende, bij hen liefdevol alles wat nodig zal leren, stap voor stap.
Kim slaapt eerst bij hem en het alleen zijn begint met even de deur dicht als
je naar de wc gaat en zo steeds wat langer. Vanmorgen, na de tweede nacht,
bracht Kim een kind naar school. Sepp mee naast een langzaam fietsende Kim en
dat ging uitstekend. Wel is de hele wereld nieuw, dus heeft hij bij nieuwe
mensen even een korte vluchtreactie. Loslopen duurt dus nog even en hij heeft
een goede halsband die niet af kan is. Maar op school hield hij zich super.
Leunend tegen Kim’s benen mochten ze hem aaien. ‘Al even kort kennis gemaakt
met de paarden: snuffel, snuffel, beloning. Top.’, schrijft Kim. Hij begroet de
gezinsleden al met een blije kwispel, maar zijn houvast is Kim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten