Mei 27 2015 For better for worse: Lobo en Rooney

Hadden we recent nog fijne berichten over Maki, 1 van de 7 augustuspups van vorig jaar, nu ook over 2 andere augustuspups: Lobo (Maki’s broer) en Rooney. Twee dikke bofkonten, want hun ‘adoptie-ouders’ gaan echt voor ze en deinzen niet terug voor moeilijkheden

 
Niet alleen de baasjes vallen helemaal voor Rooney,maar iedereen. Het is een prachtig, apart hondje met lichtbruine ‘mensen’ogen. Hij kwam uit een chaotische zigeunerfamilie en was aanvankelijk razende roeltje (voor plassen geen tijd bv., dus in huis) en fanatiek uitbreker (die trouwens net zo hard weer naar binnen wilde). De draad volledig kwijt door al het verkassen. Bench eng, lift eng, donker eng …. Er was nog al eens overleg met de familie, die alles deden (soms met hulp) om hem goed te begeleiden. En inmiddels is Rooney helemaal tot rust gekomen, en geniet met volle teugen.

Helaas bleek er iets met zijn achterpoten aan de hand. Ze waren a.h.w. veel te flexibel, vouwden bijna plat op een gladde ondergrond. Hij kon moeilijk springen/afzetten en ’s ochtends niet goed opstaan met zijn achterkant. Hij kwam op een dieet van echt goed vlees met spieren en been. Er is veel afgedokterd en de oorzaak is niet te vinden. Misschien een virus met een stoornis in de hersenen tot gevolg (aansturingsprobleem). Momenteel heeft hij een behandeling met orthomanuele geneeskunde. Gelukkig heeft hij i.h.a. weinig last en geniet van het vele uitlaten en spelen met andere honden.

Lobo pubert als geen ander, maar met zo’n vrouwtje komt er straks een prachtig volwassen dier uit.

Lobo, de broer van Maki, is een hele pittige jongen. Ze lagen samen in een doos op straat in Granada. Hij kwam terecht bij de ervaren Manuela en zal niet beseffen hoezeer hij het heeft getroffen met zijn vrouwtje die al veel ervaring had. Het ging dan ook al vrij snel heel goed, hij groeide als kool (was in december al 24 kg) en was stapelgek op Manuela. Maar sinds januari is de lieve pup langzaam maar zeker richting puberteit gegaan. En dat heeft voor veel vuurwerk gezorgd. Terwijl hij allang los kon, ging hij nu de benen nemen, nam kleine hondjes te pakken, werd steeds vroeger wakker en begon dan te donderen enz.enz. En dat terwijl hij met dagelijkse lange wandelingen, cursussen en trainingen enz. genoeg beweging en uitdaging kreeg.

Dus Lobo moest weer aan de lijn en heel consequent aangestuurd en gecorrigeerd worden. Verder blijven ze cursussen doen, niet alleen gericht op goed gedrag, maar bv. ook eentje ‘spelletjes met je hond in het bos’, wat Lobo fantastisch vond. En straks weer zoiets, warschijnlijk Treibball.