Niet te geloven. Dit is Catina die niet anders kende
dan vechten voor eten en overleven, vanaf haar geboorte in het open veld, en
daarna met broer Nicu, in de blubber van een shelter met 500 honden. We konden
de broodmagere hondjes niet vergeten. In februari was het zo ver: bij Carmen in
Boekarest begon hun eerste socialisatie. En in april ontving opvangbazin Anieta
in Joure met hen met grote liefde.
Catina komt van ver. Ze beet/blafte niet, maar trok zich
terug in onveilige situaties. Ze heeft een eigen plek nodig waar men haar met
rust laat. Haar wil lijkt sterk; ze laat zich niet makkelijk commanderen. Ze
leek extreem eenkennig. Misschien was ze ooit zozeer underdog dat ze iedereen
als potentiële belager zag. Plaatsing in een rustige omgeving waar ze
kopieergedrag zou kunnen ontwikkelen leek het beste.
Bij Anieta leerde ze veel, maar de eenkennigheid bleef. Van
de gezinsleden wilde ze ook na 3 maanden weinig weten. Tijdens een
oppasweekend, konden wij haar niet benaderen. En toen adopteerden Jef en Alice
uit België haar op 12 juli. En ze ging met sprongen vooruit. Jef is haar ziel
en zaligheid. Hij daagde haar uit als een hond, plat op zijn buik en rug, niet
eens het hoofd omhoog. En je zag haar kopiëren en loskomen. In een tempo
waarvan we nooit hadden durven dromen.
Jef schrijft: ‘Voor haar telt maar een ding, ja, onze
liefde voor haar. Geloof me, ze is gelukkig en kon het niet beter treffen. Ook
komt ze met steeds meer mensen in contact en bevriendt ze zich met meer
mensen.’
Catina werd in juli een jaar oud en wij wensen haar
nog een lang, onbezorgd leven bij deze liefdevolle hondenkenners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten